Vlerke

Ek is weer gevleuel - na maande van internetisolasie is ek nou uiteindelik weer "up and running" oftewel "up and flying".

Al was ek vlerkloos en julle nie intens bewus van my alledaagse vlugplan die afgelope paar maande nie, het ek nog steeds gevlieg : ups and downs, highs and lows.

Die eerste vlug was van 'n geleende mossienes na 'n arendse paradys. Hoe wonderlik om weer in ons eie nessie te wees met jou eie stokkies en vere as nesgoed.

Zack het onmiddellik sy vlerke gesprei en hy sweef nou nog op die warm windstrome. Hy het net so wonderlik aangepas en ingeskakel in die nuwe omgewing, by die nuwe skool, met 'n fantastiese juffrou, nuwe maats, nuwe kerk, nuwe alles - my sosiale vlinder wat oral waar hy kom mense aanraak my sy kleurvolle vlindervlerk vladder.

Luka-baba-arend kan weer ver sien en het ook net nadat ons ons intrek in die nuwe nes geneem het sy vlerke vir die eerste keer oopgemaak om met vlieg te eksperimenteer. Laat ek julle vertel, hy is gebore om te kan vlieg - hoog en ver. Ek vermoed dat selfs net sweef op die arms van die windstrome hopeloos te passief en 'n mors van goeie, aktiewe tyd is vir hom.

En op my sweef-swerftog die laaste paar maande het ek self 'n paar diep duike gemaak, maar gelukkig ook 'n paar hoogte-oomblikke beleef.

Ek het besef dat ek myself erens in die proses verloor het, en het weer myself gaan vind in die stilte aan die Here se voete. Gesien hoe lyk die dieptes van 'n donker gat en ook die vrymakende wind geleef op 'n bergtop met 'n asemrowende uitsig. Het deur 'n eensame, warm woestyn van honger en dors gesleep met verlange op my gebarste lippe en sout trane op my wange, maar het ook by die mees indrukwekkende watervalle gedrink, op sagte mos geloop en in soet poele lafenis ontvang. Het gehuil en gelag. Het geskel en gejubel. Was doof en het gehoor. Was 'n papie binne-in 'n styf toegeweefde koekon en het as 'n vlinder ontluik.

Wanneer ek vandag nabetragting hou en terugkyk voel ek amper soos die Phoenix wat uit die as verrys het.

En wanneer daar as is, moes daar 'n vuur en vlamme gewees het ... Ek is deur die vuur - gelouter en gesuiwer.

Uit die dowwe as verrys 'n helder skoenlapper wat na my "retreat" ondervinding vir my 'n simbool van genesing geword het ('n laaaaaaaaang storie wat begin skryf is in 2005).

'n Fenominale groeiproses van wurm na vlinder ... en raai wat? Die groeiproses is nog steeds 'n proses want hierdie vlinder mik na nog hoer hoogtes. 'n Transformasieproses van vlinder na arend, wat natuurlik beteken nog vuur en vlamme, nog hitte, nog groei!

Vandag op hierdie lieflike sonskyndag sprei ek my vlindervlerkies, geniet die windstilte in die tuin en vladder laag rond tussen die mooi blomme. Ek vladder lig rond met 'n verwagting dat die hitte van die son my vlerkies gaan wegskroei, dat die wind my gaan opwaai en dat sterk koninklike vlerkte gesprei gaan word om hoog bo die wind te sweef ... op arendsvlerke.

"But unto you who revere and worshipfully fear My name shall the Sun of Righteousness arise with healing in His wings and His beams, and you shall go forth and gambol like calves released from the stall and leap for joy" Malachi 4 vs 2.

Neutedop

My ouma is in ‘n naartjie, my meisie in kaneel … en die Botha’s in ‘n neutedop – toe en kompak.

Dit laat my nogals dink aan ‘n wurm wat toegespin is binne-in sy koekon; dan eendag kom daar ‘n skoenlapper uit wat kan vlieg. Maar nou wil ek vir julle vertel van ‘n ander koekon storie. Hier in ons neutekop waar ons bly sien ek nou die dag sulke klein, plat, ovaalvormige goedjies wat teen die muur vas is. Lyk amper soos ‘n klein blaartjie maar die kleur is bruin-grys.

En raai wat? ‘n Dag of wat later maak die snaakse plat blaarding ‘n opening aan die stokkie kant en ‘n klein wurmpie wriemel daar uit. Sukkel-sukkel om uit te kom, lyk kompleet of hy die blaar agter hom gaan aansleep soos ‘n karavaan.

Ek ”wurm” beslis op hierdie stadium maar is gereed om in ‘n vlinder te verander. As dit ‘n kaap ding is om van wurm/mot (ek weet mos nie waar kom die blaarkoekon vandaan nie) na wurm te transformer hol ek sommer nou al die heuwels in … sommer terug karoo toe want ten minste weet ek daar is vlinders. Die klein wit vlindertjies wat elke jaar hier rondom februarie maand hul avontuurvlug karoo toe vlieg. Ja, goed – hulle sterf daar, maar ten minste sterf hulle as ‘n vlinder en nie as ‘n wurm nie.

Hierdie wurm is vandag goed beneuk en al die ander neutedop bewonders ontgeld dit! ‘n “Oop ruimte vriendin” bel vroeër om te hoor hoe gaan dit en hoe “cope” ek in die neutedop, want sy wil nie vir my in groendakkies kom kuier nie. Ek verseker haar dat sy niks het om oor bekommerd te wees nie, want as ek uitbreek / oppak / inkonk verruil ek wraggies nie een hok vir ‘n ander hok nie! Hou eerder weer die karoo dop, daar op die ope vlaktes – dis waarheen ek sal hardloop.

O ja, die een met die rooi gesig, want as die hitte hierdie kant van die berg my amper onderkry weet ek nie wat gaan die karoo sonnetjie se hitte met my maak nie?

Nuwe insig – ek bly eerder dié kant van die berg, die koeler kant. Want vandat het ek my beneuktheid agter ‘n strykyster weg gesweet!!! Laat dit nou ‘n lessie wees vir die een wat sommer karoo kant toe wil hardloop.

En vir die van julle wat nie geweet het nie – dis NIE Red bull wat jou “wings” gee nie, maar wel ‘n kar.

Van ‘n vlerklose wurm (vlinder in proses) aan die Busy Bees van Gauteng.

NS: ek hoor vanaand aan etenstafel dat dit vandag 38˚C was … dit het seker vandag gereën in die karoo?